30-35
Wielerteam Rockanje
De
voorbereiding….
Tijdens de voorbereiding naar de Marmotte heb ik getraind
middels een schema. De basis hiervoor heb ik gedownload van
‘Zitvlees.nl’. In Januari ben ik begonnen met trainen. Het
schema wat ik aanhield is een schema voor het fatsoenlijk
uitfietsen van een zware cyclo sportieve tocht, zoals de
Marmotte.
Half maart heb ik mijn trainingzones laten bepalen bij
Webtrainer van Adri van Diemen. De gegevens die uit de
inspanningstest kwamen, waren veelbelovend en hierdoor begon ik
steeds meer in goud fietsen te geloven. Om goud te halen, moet
de marmotte in 8.49u gefietst worden. Het zou toch wel
fantastisch zijn als dat zou lukken.
In de voorbereiding wilde ik Klimmen Banneux Klimmen, de Waalse
Pijl en Limburgs mooiste fietsen. Echter na KBK heb ik direct
mijn knie geblesseerd waardoor ik 3-4 weken helemaal niet heb
kunnen trainen. Hierna moest ik weer langzaam opbouwen. Daar
ging mijn trainingsschema. Na ongeveer 6 weken kon ik weer drie
uurtjes fietsen. De WP heb ik (helaas) niet kunnen fietsen. Maar
Limburgs mooiste gaf weer moed. Uiteindelijk had ik zo’n kleine
5500 kilometer gefietst vanaf Januari.
Om een houvast tijdens de tocht te hebben, had ik een schema van
8.30 uur uitgeprint en in mijn hoofd geprent. Dit was het
uitgangsschema. Hierdoor kon ik op de Alpe nog wat laten liggen
en toch nog goud halen.
In de Alpen…
En toen was het eindelijk zo ver. We konden op weg naar de
Marmotte. We reisden (op verschillende dagen) met een gezellige
groep af naar de Franse Alpen, door omstandigheden konden 3
vrienden helaas niet mee. In de Alpen hadden we nog een paar
dagen de tijd om te trainen en de route te verkennen.
De dag voor de marmotte begint het bij iedereen echt te
kriebelen. Startnummers afhalen en fietsen prepareren. Vanuit
het chalet kregen we op twee plaatsen verzorging. Hiervoor
moesten we twee tassen vullen die op de dag zelf uitgereikt
werden. De ene post stond boven op de Glandon en de volgende een
kilometer onder de top van de Galibier. We konden hier ook
spullen achterlaten, dit was dus super.
We zijn de tocht aangevangen met 9 vrienden. Ard en ik hadden
als enige de doelstelling goud te fietsen. Ard wilde dit het
liefst binnen 08.15 uur doen. De rest wilde de tocht uitfietsen
wat op zich al een grote prestatie te noemen is doordat zij
eigenlijk dit jaar (lees 2009) pas zijn begonnen met serieus
fietsen. Ik moest het allemaal nog maar zien…..
’s Ochtend 5 uur op, gespannen sfeertje en een smerige
strontlucht prikkelde je geur zintuigjes. Zonnebrand crème
opgedaan en de arie in het vet gezet. Om half 6 zijn we
vertrokken naar Bourg ‘d Oisan. Auto vlak bij de start kunnen
parkeren.
La marmotte…
Om ongeveer 06.30u stonden we in het startvak. Hier stonk het
ook al zo naar stront. We hadden het vak met startnummers 400 –
2000, betrekkelijk voorin dus. De doelstelling was ‘goud’ en
voorin starten hielp in ieder geval wel mee. Toen we om 07.03u
vertokken werd er direct stevig gekoerst. Fietsten rond de 40 –
45 km/u naar de voet van de Glandon nabij het stuwmeer. Voor
mijn schema hield dit direct tijdwinst in.
De klim van de Glandon heb ik steviger aangevangen dan ik vooraf
wilde. Ard ging er direct vandoor. Van te voren had ik al
besloten daar niet op te letten. Ik werd nog aan alle kanten
voorbij gefietst dus ik dacht….trek maar wel ff door op dit
tempo. Wilde namelijk wel in een goede groep belanden voor het
stuk vals plat tussen de glandon en de telegraph.
De klim was verder druk en later werd het ook al vrij warm
(23°C). Maar dit was nog niks met wat me verderop te wachten
stond. Op een gegeven ogenblik fietste ik achter een kerel die
een scheet van 10 seconden en 100 decibel liet. De stankwolk die
hij naliet was niet te ontwijken….wat je ook deed.
De Glandon is een mooie maar zware klim. Dit komt door het
wisselende (steile) stijgings percentage en de lengte van de
klim. Ben hier in D3 tegen aan “geknald”. Op de Glandon heb ik
de bidonnetjes gevuld en een luikse wafel gegeten. Wat reepjes
en gelletjes in mijn zak gestoken en weer verder.
De afdaling van de Glandon viel mee, zeker na de spookverhalen
die hierover de ronde doen. Ben hier beheerst van afgedaald maar
haalde wel diverse andere renners in. Na de afdaling begint het
lange stuk vals plat naar de voet van de Telegraph. Tijdens de
afzink heb ik een groep opgezocht om verder in mee te liften.
Heel even leek het er op dat ik ze verloor maar heb ff aangezet
en de aansluiting was weer daar. Hier werd stevig doorgereden,
moest best aanpoten om bij te blijven. Om een goede tijd te
fietsen besefte ik dat het belangrijk was om de aansluiting te
houden.
Aan de voet van de Telegraph begon het echt goed warm te worden
(30°C) met zeer weinig wind. Hierdoor gutste het zweet al uit
alle poriën. Op dat moment begon ik me licht zorgen te maken of
goud wel realistisch was. Ik had weliswaar een kwartier
voorsprong op een schema van 08.30 uur maar begon mijn benen al
te voelen, wat wel al wat vroeg was. Toen heb ik besloten om een
klein beetje gas terug te nemen en de Telegraph en Galibier in
een iets lager tempo te fietsen. Bovenop de Telegraph was het
dringen bij de vulstations, door de hitte had iedereen vers
water nodig.
In Valloire ben ik nogmaals gestopt om bidonnetjes te vullen en
wat eten te vergaren. Hier lag vooral gedroogd fruit, vond dit
echter wel een beetje tegenvallen allemaal. Na een kort stopje
weer verder gegaan de Galibier op.
Dit stuk van de route hadden we vooraf verkend met de auto. Wat
toen niet opviel was het toch ook al steile stuk voor plan
lachat. Dit was ook al rond de 7 – 8% stijgen. Dit is ook nog
eens een lang stuk waarbij je ver vooruit kunt kijken wat het
moreel niet ten goede kwam. Aangekomen bij de haarspeldbochten
begon het echte klimwerk. Hier komen de stijgingspercentages
niet meer onder de 8%, dit werd dus aanpoten. Hier zag ik de
eerste dan ook afhaken, dit waren er overigens nog niet echt
veel. Net voor de top even mijn vooraf samengestelde pakket
verorberd/opgeslagen en weer verder. Op de top lag ik net (ca
vijf minuten) achter op het schema van 08.30 uur. Het werd dus
knallen of afhaken…….
De afdaling van de Galbier is oppassen geblazen, zeker de eerste
kilometers. Hier ligt de afgrond echt dichtbij. Doordat hier ook
gewoon auto’s rijden is het een moeizame afdaling. Om een beetje
tijd te winnen heb ik een groepje opgezocht die gaande weg de
rit naar de Alpe steeds groter werd. Op een gegeven ogenblik
reden hier we met een groep van circa 40 man schat ik. Na drie
keer op kop te hebben gesleurd vond ik dat ik m’n werk had
gedaan, het iniatief lag nu bij de anderen. Er werd lekker
doorgereden, dit leverde in de tunnels nog wel wat hachelijke
situaties op doordat langzamere fietsers (diegene die de
marmotte in twee dagen fietsen) echt hard voorbij werden gereden.
Dit was eigenlijk gewoon gevaarlijk.
Aan de voet van de Alpe aangekomen had ik weer een voorsprong op
het 08.30 uur schema, 7 minuten. Nu had ik dik anderhalf uur de
tijd om de Alpe op te fietsen.
Aan de voet heb ik nog wat gedronken en gegeten en ben direct
weer door gegaan. Het was hier zeer zeer heet, volgens mijn
teller 43°C. Hierdoor was ik me er van bewust dat dit geen
makkelijke opgave zou gaan worden. Desondanks voelde ik me nog
best sterk. Ik ben gewoon gaan trappen op hartslag en dacht, ik
zie wel waar het schip strand. Tijdens deze klim ben ik bijna
niet meer ingehaald, dit in tegenstelling tot de eerdere klimmen.
Dit sterkte me in mijn overtuiging dat de benen nog goed waren.
Ter hoogte van (ongeveer) bocht 16 stond een standje met water,
hier heb ik een paar bekertjes over mijn knarretje gegoten en
ben weer snel verder gegaan. In bocht 12 ben ik nog een keer
gestopt vanwege de bijna ondraaglijke hitte. Had mezelf
voorgenomen dit nogmaals in bocht 6 te mogen doen. Uiteindelijk
heb ik dit niet meer hoeven doen en ben in een stuk doorgefietst
naar de finish. Dit was wel echt afzien, het ging me goed af in
vergelijking met anderen, getuige de snelheid waarmee ik de
meeste nog inhaalde maar ik was compleet naar de kl*te aan het
gaan.
Het laatste stuk op de Alpe is druk met publiek, hier wordt je
wel door opgezweept. Het laatste stuk van de Alpe had ik nog
niet gefietst en telkens als ik dacht ik ben er dan kwam er weer
een stuk…..wat heb ik gevloekt.
Na 8 uur en 36 minuten was ik binnen…… GOUD! Doelstelling
behaald en dus zeer zeer blij!!
Ard kwam twee minuten later binnen, hij was bevangen door de
hitte op de Alpe. Ik ben hem voorbij gefietst zonder er erg in
te hebben. Hij lag langs de kant en zag mij wel, zijn stembanden
weigerden echter dienst.
Na wat gegeten en gedronken te hebben zijn we afgedaald, we
wilden lekker in de jacuzzi gaan liggen met een biertje. Het
plan was aanvankelijk te zullen wachten op de rest maar we waren
de hitte en drukte zat…..
In de afdaling kwamen we Marcel tegen die echt aan het afzien
was, hij trok lekker door en heeft net als de rest de Marmotte
uitgefietst. Ronald, George, Matthijs en Jan Willem kwamen we
ook nog tegen, ze oogde fris en hadden er nog wel zin in ook…..hulde
voor de mannen!! zij hebben er ongeveer 12 uur over gedaan, dit
getuigt alleen maar van een groot doorzettingsvermogen en een
goed moreel.
Volgend jaar willen we Italië gaan aan doen…..we zullen zien.
Dennis
Naar de Foto's