Erzgebirgs Bike Marathon in Seiffen (Duitsland)

zondag 2 augustus 2009, de 70km met ongeveer 1.750hm

Op vrijdagochtend 31 juli in de auto gestapt op weg naar Seiffen, dit ligt in Duitsland tegen de grens met Tsjechië. Het was een mooie rit van 850km met prima weer.

Vrijdagavond na mijn aankomst in Seiffen gelijk mijn startnummer maar opgehaald en het dorp een beetje verkend.
Op zaterdagochtend op de fiets gestapt om een stuk van het parcour te verkennen. Omdat ik hier nog nooit was geweest wilde dus wel eens weten wat ik tegen kon komen. Op internet zag het hoogteprofiel er prima uit. Niet zoals de Salzkammergut 2x een berg op en af fietsen en klaar. Dit was een rondje van 28km met bijna alleen maar korte klimmetjes. Voor de 70km moest je dit rondje 2x rijden + een inloopronde door het dorp van 14km. De klimmetjes waren inderdaad niet zo lang, ze waren alleen erg steil. Maar voor mijn gevoel was het wel te doen. Het was bijna te goed weer om te fietsen, zo rond de 30 graden. Dus maar hopen dat het de volgende dag iets minder zou zijn.

Op zaterdagavond was er een uphill wedstrijd in het dorp. Deze ging over 500 meter met een gemiddelde stijging van 20%, het leek mij met het oog op de wedstrijd van zondag niet verstandig om hieraan mee te doen. Dat heb ik dan ook niet gedaan.

Zondagochtend om 09.00uur starten, 19 graden en lekker zonnig. Als het zo zou blijven vond ik het prima.
De start was een beetje rommelig, met 1.300 fietsers achter elkaar de weg op voor de inloopronde is best druk. Zeker op de wat smallere stukken stond je zelfs wel eens even stil. Tot halverwege de 1e ronde kwam het wel eens bijna tot stilstand bij smalle of steile stukken (naar boven of naar beneden). Maar vol goede moet de 1e ronde gefietst om een kilometer voor de 1e doorkomst (dus op 14+27 = 41km) tot de conclusie te komen dat het stuk van 500 meter met een gemiddelde stijging van 20% in het parcours was opgenomen. Dit betekende dus dat ik er nog een keer tegenop moest fietsen een kilometer voor de finish (dus op 14+28+27=69km), daar werd ik niet gelukkig van.

De 1e ronde was ik voor mijn gevoel redelijk doorgekomen, echter na een paar kilometer in de 2e ronde stond er iemand met een hele grote hamer langs de kant die me een optater van jewelste gaf. Aangezien opgeven geen optie is toch maar doorharken en op mijn tandvlees en met kruipsnelheid de 2e ronde afgemaakt. Op een gegeven moment gaf de thermometer 37 graden aan, dit was gelukkig op een stuk waar geen wind stond, geen schaduw was en wat lekker omhoog ging. Dit helpt niet echt mee om de snelheid er weer lekker in te krijgen.

Ik heb de finish gehaald, daar wilde ik het dan verder ook maar bij laten.
Of ik hier volgend jaar weer naartoe ga moet ik nog eens in beraad nemen. Ook afhankelijk of er nog andere wedstrijden in die periode zijn. Misschien weer eens ergens anders kijken.

Een paar keer dezelfde rijden is op zich wel leuk omdat je dan het parcour een beetje kent en je kan proberen de tijd van het jaar ervoor te verbeteren.

Maar steeds ergens anders is ook wel aardig, zie je steeds weer wat anders.

Nu maar weer in training voor de Vulkanbike Eifel-Marathon in Daun (Duitsland) op zaterdag 12 september, de 60km met 1.300hm . Dan ga ik eens een keer niet alleen. Michel gaat ook meedoen, ik ben benieuwd hoe hij het eraf gaat brengen. Maar ik denk dat Michel dat zelf ook wel zal zijn. Een beetje jammer dat Eline is afgehaakt om mee te fietsen. Ze gaat nu alleen mee om te supporteren.

Tschuss,
Han